Werkgroep Buitenveldert – verslag 81 – dd 28.6.2010 – 8 deelnemers.

A neemt de leiding van de bijeenkomst en daarmee tevens de gespreksleiding voor deze avond. Hij heet de aanwezigen welkom, speciaal de nieuweling die hij uitnodigt in eerste instantie vooral te luisteren, waaraan hij toevoegt dat zij aan het einde van het gesprek de gelegenheid zal krijgen tot het maken van opmerkingen. Vervolgens vraagt A aan de groep om suggesties tot het kiezen van een gespreksonderwerp.

H: vanmiddag ben ik bij ons zieke groepslid geweest; hij laat jullie van harte groeten – onder de omstandigheden bewaart hij duidelijk zijn evenwicht. Het voelde voor mij als een geschenk daar in de zon overgoten tuin van zijn boerderij, samen met zijn partner, een paar uur te mogen zijn. Ik heb toen ook verteld wat ik op weg daarheen mocht meemaken: voordat ik hun adres bereikte, merkte ik wat te vroeg voor de afspraak te zijn en besloot in de polder op een bankje te gaan liggen, in de hete zon, misschien niet zo gezond maar o, zo heerlijk, tenminste dat vind ik zelf. Opeens hoorde ik een stem en een hond. Ik zag een jonge vrouw naderen en we raakten aan de praat; ik zag dat ze nogal wat blauwe plekken en schaafwonden op hoofd, armen en benen had. Overigens zag ze er niet zielig of somber uit. Maar in de kortste keren vertelde ik haar dat ik op weg was om een zieke deelnemer van onze zelfhelpgroep te gaan bezoeken. En legde toen ook uit wat voor groep dat is, plus het open karakter ervan wat betreft de soorten verslaving waarmee wij op die manier in aanraking komen. Ze werd steeds meer geinteresseerd en zei opeens: wat geweldig, alleen jammer voor mij dat jullie waarschijnlijk geen plaats hebben voor iemand die zichzelf dwangmatig beschadigd, zoals ik: kijk al die blauwe plekken en open wonden: dat doe ik allemaal zelf – ik kan het gewoon niet stoppen – het lijkt soms ook echt op een verslaving – maar ik schaam me rot en ik weet niet hoe ik dit allemaal moet aanpakken en eigenlijk ben ik heel erg bang, want ik durf er ook niet goed met andere mensen over te praten.
Ik had op dat moment opeens een sterk gevoel van herkenning en heb haar (natuurlijk) ook over ‘onze’ groep verteld. Ik wilde mij niet opdringen en dus ook niet vragen naar haar naam of adres, maar heb wel mijn eigen gegevens op een briefje geschreven. Zij bleek verrast met dit contact en stopte mijn briefje zorgvuldig in haar zak. Zelf stapte ik met een bijzonder gevoel weer op de fiets en constateerde dat op totaal onvoorspelbare momenten en manieren mensen elkaar kunnen ontmoeten en misschien veel aan elkaar kunnen hebben. Net of allerlei zaken in elkaar grijpen, misschien juist op een moment dat je dat ook zelf goed kunt gebruiken. Mijn vraag is natuurlijk of jullie dit soort situaties (her-)kennen en hoe je dan daarin hebt gehandeld of van plan bent te gaan handelen?
Besloten wordt op basis van bovenstaande ervaring de gespreksronde te ontwikkelen.

De ronde:

B: zoals jullie weten ben ik nogal actief bij het geven van voorlichting in klinieken. Zo zat ik recent in Alkmaar met 6 mensen rond de tafel. Een man zat er absoluut uitgemergeld bij. Op mijn vraag: wat is je probleem? antwoordde hij: dit is nu mijn 30ste opname – ik heb zo’n beetje alles al gehad, tot en met een opname in Schotland bij Castle Graig – alles steeds weer gevolgd door ‘terugvallen’ – ook weer in de oude vriendenkring – bijvoorbeeld weer met oud en nieuw – ben dan weer opgepakt uit de goot.
Ik vind dit soort verhalen telkens weer schokkend – heb trouwens dezelfde ervaring met roken – met drank is ‘t mij wel gelukt – onderneem geen ‘uitstapjes’ meer – en dat inzicht is toch ook hier aan tafel ontstaan – nu na 4 jaar heb ik veel zin in de groep en geef ook voorlichting in klinieken – telkens is het voor mij een les om zo door te gaan incl. het deelnemen aan de groep – dit alles houd mij in het juiste evenwicht.

C: de groep geeft mij houvast en herkenning plus regelmaat – zonder groep zou het contact verwateren, inclusief het inzicht – dan worden trouwens ook de verleidingen groter – de groep is een onderdeel van gereedschap en geeft een sterker gevoel, iets wat je kunt vergelijken met het gevoel na een mooie wedstrijd, je hebt geen excuses of smoesjes meer nodig – het geeft warmte…..

D: ik ben hier gekomen en nooit meer weggegaan – voel me hier ‘lekker thuis’ – in mijn eigen omgeving weet niemand iets van ‘verslaving’ – in het buitenland heb ik over de groep verteld en ook dat ik alcoholist ben – dat werd daar dus zelfs niet serieus genomen – ik voel me hier lekker thuis en ‘daar’ zetten ze glashard een fles wijn voor me neer – in dat hele circuit waar ik werk en woon speelt dat allemaal niet, i.t.t. jazz waar natuurlijk wel alcohol is – nee, ze zoeken het niet bij mij – in Amsterdam zijn de mensen om mij heen allemaal drankorgels – ik sprak met een van hen over de Buitenveldert-groep, maar die ziet mij niet als verslaafde – ‘t was voor mijzelf ook een enorm taboe toen ik zelf nog niet had gecapituleerd – trouwens ik heb zelf die beslissing ook niet genomen, die is voor mij genomen – beter zou zijn ‘oppakken in de lurven en hier neerzetten!!!’

E: het viel mij op dat dwangmatigheid zoveel vormen kan aannemen – haren uit je hoofd trekken kan ook een vorm zijn van dwanggedrag – verslaving kan ook beginnen als ‘gewoonte’ – m’n 1e gokje had die dwangmatigheid al in zich – heb me laten overhalen – ontwikkel toch ‘t patroon om dat uit de hand te laten lopen – gewoonte op zich is niet slecht – gewoonte ten aanzien van het gokken ging ik missen – in gesprek met iemand hoorde ik dat hij 3 glazen moest drinken en anders niet kon slapen – dat geeft mij een signaal – dwangmatigheid – zelfs mishandeling kan dat karakter krijgen – een soort wanhoop – tegenover het niet kunnen wassen of eten staan de natuurlijke behoefte in tegenstelling tot drinken en gokken – zolang dat laatste patroon in je hoofd zit – dat ‘even’ dat = geeft ontspanning – ja, dan kan je zo terugvallen in dat oude patroon en groot genot…..

F: ik zie dat meisje hier nog niet komen – zelf kom ik hier of ‘t goed gaat of als ‘t slecht gaat – het is funest voor jonge mensen om verkeerde vrienden op te zoeken – mijn eigen ervaring: absurd veel massage bezoek + sauna = staat haaks op verslaafd gedrag zelf heb ik veel liever die ontspanning – nu ik er een tijdje van af ben, krijg ik een heerlijke ontspanning – vroeger ‘moest’ alles – er waren overvolle parkeer-terreinen – geeft me nu een stuk rust – gisteren was ik bij mensen – viel daar binnen – ze zaten op een 2-zits bankje naar voetballen te kijken – het ging over Spanje en er was wijn – gelukkig kan ik niet meer op de naam komen – zelf kreeg ik allerlei schouderklopjes – zei ook nog even: straks is het haringhappen bij Hoppe, waar ze mij vast wel hebben gemist – maar ik heb geen zin meer daar in – goede vrinden weten ‘t wel – anderen weer niet….

A: van B. heb ik geleerd dat ‘gaan naar de groep’ een vorm van onderhoud is – en dat anders de kompasnaald weer uit de (goede) richting raakt – zo ervaar ik nu ook de groep als middel om een beter leven te ontwikkelen – kortom, een andere wending door andere keuzes – en dat is een heel proces – niet statisch, maar juist dynamisch – ook zo het leren in vrijheid te spreken en te luisteren naar gratis tips en die intensief verwerken – dat levert nieuwe bruikbare suggesties op – zo heeft mijn schoondochter een cursus gevolgd met een lepel op het voorhoofd, terwijl je je moet concentreren op de navel – kennelijk ontstaat er dan een energieveld, waarin de lepel blijft hangen – het was een cursus van 2 dagen en toen zei de leidster ook: jij bent flink veranderd en zo voelde ze dat ook zo….

G: ik ben hier vanavond voor ‘t eerst: ik ben een alleen-staande moeder, mijn kinderen zijn 22, 19 en 15 jaar – ik merk dat ze nu een eigen leven leiden – mijn vriendinnen zijn weg – eenzaamheid komt enorm op me af – nu ben ik 350 dagen per jaar alleen – heb erg moeilijk werk op Schiphol met een belangrijke functie – maar thuis komen de muren op mij af – voel me dan en daar erg eenzaam – ga veel naar de sauna – heb trouwens veel goede boeken – alleen, spreek soms 3 weken geen andere mensen – neem ook geen vakantie meer op vanwege die eenzaamheid – en zo is ook de drank gaan woekeren – heb dat ook verteld op m’n werk – m’n kinderen haalden die fles weg – zorgde ik dan dat ik er 2 in m’n auto had staan – verstoppen lukte eerst wel – en bij m’n werk heb ik evenmin een probleem – thuis is de eenzaamheid – maar vanmiddag heb ik best wel een wijntje gedronken bij de voetbalwedstrijd…..

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt H het woord om af te ronden; hij zegt:

Ik ben erg blij met het gesprek van vanavond; het bevestigt mij voor de zoveelste keer dat mensen enorm veel aan elkaar kunnen hebben door hun ervaringen naast elkaar te leggen, naar elkaar te luisteren en door al dat soort ervaringen, ophouden zielig te zijn en vervolgens heel ‘gewoon’ kracht krijgen om door te gaan – voor de zoveelste keer voel ik de groep als een sterke motor die mij energie geeft. Daarom: bedankt allemaal!

Hierop sluit A de gespreksronde af, roept op een financieele bijdrage in de pot te werpen, wenst een ieder een goede thuisreis en sluit de bijeenkomst om 21.15 uur.

Amsterdam, 30 juni 2010